ਉਹ ਤਾਰਾਂ ਟੁੱਟੀਆਂ ਨੂੰ ਜੋੜਦੇ ਨੇ ਗੁਣਗਣਾਉਂਦੇ ਨੇ|
ਸਜ਼ਿੰਦੇ ਸਾਜ਼ ਦੇ ਸੀਨੇ 'ਚ ਫਿਰ ਸਰਗਮ ਜਗਾਉਂਦੇ ਨੇ|
ਕੋਈ ਡਿਗਦਾ ਜੇ ਠੋਕਰ ਖਾ ਕੇ ਆਉਂਦੀ ਸ਼ਰਮ ਨੇਰੇ ਨੂੰ,
ਟਿਊਬਾਂ,ਬਲਬ ਗਲੀਆਂ ਦੇ ਮਗਰ ਸਭ ਮੁਸਕਰਾਉਂਦੇ ਨੇ|
ਜਦੋਂ ਦਾ ਬੌਣੇ ਰੁੱਖਾਂ ਨਗਰ ਵਿਚ ਦੌਰ ਆਇਆ ਹੈ,
ਸਜਾ ਕੇ ਆਲਹਣੇ ਖ਼ਾਬਾਂ 'ਚ ਪੰਛੀ ਤਿਲਮਿਲਾਉਂਦੇ ਨੇ|
ਨਾ ਜੀਅ ਲਗਦਾ ਹੈ ਘਰ ਅੰਦਰ ਨਾ ਬਾਹਰ ਹੀ ਮਿਲੇ ਰਾਹਤ,
ਕਿਸੇ ਜ਼ਖ਼ਮੀ ਪਰਿੰਦੇ ਦੀ ਤਰਾਂ ਚਾਅ ਛਟਪਟਾਉਂਦੇ ਨੇ|
ਬਹਾਨੇ ਨਾਲ ਵੀ ਮੇਰਾ ਕਿਸੇ ਤੋਂ ਹਾਲ ਨਾ ਪੁੱਛੀਂ,
ਮੈਂ ਬਿਲਕੁਲ ਠੀਕ ਹਾਂ ਲੋਕੀ ਤਾਂ ਬਸ ਗੱਲਾਂ ਬਣਾਉਂਦੇ ਨੇ|
ਨਦੀ ਦਾ ਸਾਰਾ ਪਾਣੀ ਪੀ ਲਿਆ ਹੈ ਇਸ ਬਰੇਤੀ ਨੇ,
ਪਿਆਸੇ ਖੇਤਾਂ ਸਿਰ ਤਾਂ ਬੇਵਜਾ ਹੀ ਦੋਸ਼ ਆਉਂਦੇ ਨੇ|
ਘਰਾਂ ਅੰਦਰ ਵੀ ਆਖਿਰ ਹੋ ਗਈ ਹੈ ਪਹੁੰਚ ਮੰਡੀ ਦੀ,
ਕਿ ਲੋਕੀ ਜਿਣਸ ਵਾਂਗੂੰ ਰਿਸ਼ਤਿਆਂ ਦਾ ਮੁੱਲ ਪਾਉਂਦੇ ਨੇ|
ਨਾ ਗਰਮੀ ਦਾ,ਨਾ ਸਰਦੀ ਦਾ,ਨਾ ਬਾਰਿਸ਼ ਦਾ ਅਸਰ ਹੁੰਦੈ,
ਉਹ ਅਜਕਲ ਪੱਥਰਾਂ ਦੇ ਹਾਣ ਦੀ ਸੀਰਤ ਹੰਢਾਉਂਦੇ ਨੇ|
No comments:
Post a Comment